Louis en die wit lig

Terwyl ek aan OOS gewerk het, het hierdie liedjie van die groep SIMPLE PLAN uitgekom. Dit is my tema liedjie vir die eerste hoofstuk. Hier is die woorde asook die musiek video op youtube.

Simple Plan - How could this happen to me?

I open my eyes
I try to see but I'm blinded by the white light.
I can't remember how,
I can't remember why,
I'm lying here tonight,
And I can't stand the pain,
And I can't make it go away,
No I can't stand the pain.

*CHORUS*
How could this happen to me?
I've made my mistakes,
Got nowhere to run,
The night goes on, as I'm fading away.
I'm sick of this life.
I just want to scream,
"How could this happen to me?"

Everybody's screaming,
I try to make a sound but no one hears me.
I'm slipping off the edge.
I'm hanging by a thread.
I want to start this over again.
[How Can This Happen To Me lyrics on http://www.metrolyrics.com]

So I try to hold,
On to a time when,
Nothing mattered.
And I can't explain,
What happened and I can't erase the things that I've done.
No I can't.

*CHORUS*
How could this happen to me?
I've made my mistakes,
Got nowhere to run,
The night goes on.As I'm fading away,
I'm sick of this life.
I just want to scream,
"How could this happen to me?"

I've made my mistake,
Got nowher to run,
The night goes on. As i'm Fading away,
I'm sick of this life.
I just want to scream,
"How could this happen to me?"

Die Vrug

Om 'n passie te hê vir enige ding, is nie moeilik nie. Om iets kreatiefs te skep met daardie passie is makliker gesê as gedaan. Op 27 September het ek moeg van die werk af terug in my Taiwanse woonstel ingestap. Lang dag. Voor my op die tafel het 'n pakkie gelê.

My maag het gedraai. Dit kan nie wees nie. Is dit wat ek dink dit is? Gretig het ek die pakkie oopgeskeur en binne het die vrug van jare se werk gelê. My eerste roman.

Kyk, daar is min gevoelens in die wêreld wat so iets top. Kom ek deel net eers iets van myself. Die dag toe ek graad vang, was ek die enigste een wat nie werklik geglimlag het van oor tot oor nie. Toe ek daar staan met daai papier met nét my naam en graadnaam op, was ek woedend. Sommer baie kwaad. Waar presies staan hoeveel ure ek in daai bib moes struggle? Waar staan presies met hoeveel moeite ek my skripsie geskryf het? Hoekom noem hulle nie eers die verskil van 'n 50% en 'n 79% nie?

Maar OOS was anders. Ek het my baba, my nuwe skepping in my hand vasgehou. Dit was dikker as my graad en deurtrek met 'my woorde'. Dit vertel 'n storie waaroor ek passievol is. En daarom het net een woord in my kop opgekom: accomplisment. Verskoon die Engels, maar hier in die Verre Ooste dink ek bitter min in Afrikaans.

Ek hoop van harte dat OOS julle harte kan raak en dat julle die boek sal geniet soveel soos wat ek dit geskryf het.

Marion.