Wanneer jy die dromme van Mama Afrika hoor roep...

Ek is al vir 27 maande in Taiwan sonder om weer een keer terug te kon keer huis toe. Ons situasies hier werk anders. Kontrakte ook en daarom kon ek vir 'n ruk nog nie terugkeer nie. Maar op 20 Maart vlieg ek bietjie huis toe. Na iets bekends toe. Moeder se kos, my mense, my taal en die natuurprag van SA wat ek mis soos nog nooit tevore nie.

Een van die dinge wat ek die graagste na uitsien is net om vir OOS op 'n boekrak te mag sien. Ek hoor die boek is daar, maar ek wil dit met my eie oë sien. Die babatjie waaraan ek so hard gewerk het vir so lank.

Ongelukkig kan ek nie elkeen op die naam persoonlik bedank vir al julle wonderlike boodskappe en ondersteuning dmv epos en Facebook nie. Dit beteken bitter baie vir my. Ek het geslaag daarin om mense wat nie gereeld lees nie, weer 'n boek te laat optel en ek dink ek het een aspek in OOS goed raakgevat - die basiese aspek van menswees. Mense kon 'relate' met die karakters soos die Engelse sou sê.

Dankie vir julle wat gestem het in die "HET OOS JOU LAAT HUIL?"meningspeiling. Volgens die uitslag het die boek wel 'n paar 'n traan of twee laat pik. Ek's bly die boek kon mense raak.

Nou ja. Jou julle oë op die horison. Want binnekort sal 'n ystervoël neersak met my in sy maag. Afrika, ek kom bietjie kuier.